donderdag 25 december 2014

Wie ben ik?

Voor het geval er mensen zijn die deze blog gaan lezen...
Hoi, Ik ben Annemay. In iedergeval, ik ga me voorstellen als Annemay. Studente ergens in Nederland en living the tough life met de bijbehorende derdewereldlands-problemen. Ik zal jullie vandaag eens vertellen Why My Life Sucks (en meer natuurlijk...)


1. Familie
Allereerst heb ik op zijn zachtst gezegd "Een vrij aparte familie". Laten we het er op houden dat ze 'speciaal' zijn. Ik bedoel, familie is voor iedereen 'speciaal' toch? Dat dit soort 'speciaal' in een ander straatje valt, tja... Mijn oudste broertje is gameverslaafd. Eigenlijk best zielig, want hij is de perceptie van échte realiteit jaren geleden al kwijt geraakt. Mijn zusje haat me. En nee, geen zusterhaat, maar intense haat. Ik denk dat er een dag komt waarop ze een afgetrainde waakhond koopt, die er voor zorgt dat ik het huis niet meer binnen kan. Ze zal lachend in de vensterbank toe kijken hoe die hond op mij jaagt. Mijn jongste broertje is een lieverd, hoewel hij het leven nog niet helemaal begrepen heeft. Wat niet is kan nog komen, hoop ik altijd... Mijn moeder is een beetje levensmoe. Wat wil je ook, als je drie van zulke kinderen hebt uitgepoept (én één perfecte natuurlijk, dat ben ik! Haha) En mijn vader... Dat is een geval apart. Die denkt dat als je maar lang genoeg hoopt en denkt dat je alles weet en kan, het vanzelf een keer de waarheid wordt. Komen we later nog eens op terug! 

2. Één dag telt 24 uur
En dat is te kort. In iedergeval, als je 8 uur van deze dag ook nog eens hoort te slapen, 10 hoor te studeren, 2 ervan hoort te eten, 2 ervan lui hoort te zijn en nog maar 2 over houdt om sociaal te doen... Echter ziet mijn dag er helaas vaak als volgt uit: 5 uur slaap, 4 uur eten, 10 uur lui zijn en 5 uur sociaal doen en toen was de dag om zonder ook maar iéts nuttigs te hebben gedaan. (En dan hebben we het nog niet eens over sporten gehad.) Helaas. 

3. Iedereen wil iets
Mama wil dat je vaker naar huis komt. School wil dat je de colleges consequenter volgt. De bar roept 's avonds dat je een drankje moet komen doen. Je vriendinnen willen meer quality-time. Van je huisgenoten moet je vaker de afwas doen. Je bed roept om meer slaap. Je familie ziet je nooit meer op verjaardagen. Je schuldgevoel roept dat je opa en oma vaker moet verblijden met een kopje thee. Je bureau wil graag vaker gebruikt worden voor studeren. Series op het internet moeten gewoon bijgehouden worden. Vriendinnetjes van vroeger willen vaker een drankje doen in het weekend. Zelfs je tinderdates roepen om meer aandacht. En de kat kijkt ook al steeds depressiever uit zijn ogen omdat hij te weinig geaaid wordt. En ik? Ik wil gewoon even niets. 

Vergeet niet dat er veel mensen om je heen zijn die van je houden en dat de zonnestralen die je 's ochtends voor deze dagen wekken de kleine mooie dingen in het leven zijn. (Tenzij die zonnestraal een TL-licht is van een lantaarnpaal in de straat omdat het nog pikdonker buiten is en eigenlijk veel te koud en te vroeg om op te staan om aan je veeeel te drukke dag te beginnen. Op zulke momenten: I feel you.)

Liefs, 

Annemay


Geen opmerkingen:

Een reactie posten